ინფორმაციული ქვები

ფადი ასლის და ია ფარაულავას ურთიერთობები, ფილიპ კირკოროვმა ქალი თმებით ითრია და წიხლები ურტყა, ტრაქტორის ნაწილის გამო ჩადენილი მკვლელობა, თვითმფრინავმა აფრენისთანავე კატასტროფა განიცადა – არავინ გადარჩენილა, ძალიან მაგარ ქვეყანაში ვცხოვრობთ… რატომ მაწამებთ? ის მაინც მითხარით, ასეთი რა დავაშავე.

სისულელეებით, საშინელებებით, ტყუილებით სავსე ინფორმაციული ნაკადი მუდმივად მოედინება ჩემსკენ, აღარ ვიცი სად დავიმალო. თავი გამებერა. სარკეში ვიხედები და ვეღარ გამიგია, ეს თავია თუ აეროსტატი.   “რიდერი” 1000+ წაუკითხავ ინფორმაციას მიჩვენებს, რეალურად 5000+ მაინც იქნება. მგონი, რაღაც ტელე–არხი იყო ადრე, 1000+ ერქვა და ღამით ეროტიკული ფილმები გადიოდა, აი, ზუსტად მსგავსი ამბები ხდება ჩემს თავში, რაც იმ ფილმებში ხდებოდა.

“გუგლის” გამოთვლით უკვე გამოცემულია 129,864,880 დასახელების წიგნი. ჯერ მარტო იმდენი წერტილი და მძიმე იქნება ყველანაირ ტექსტში დასმული, ისინი ერთად რომ შევკრიბოთ დედამიწაზე დიდი მოცულობის პლანეტა გამოვიდოდა. თუნდაც ახლა, რამდენი სისულელე იწერება, ამ პოსტის ჩათვლით – ბევრი, ძალიან ბევრი.

პოსტს ინფორმაციული ქვები ჰქვია და გეტყვით რატომაც, ოღონდ ჯერ ცოტა შორიდან მოვუვლი.

ა.შ.შ.–ს შტატ კალიფორნიის და მის მოსაზღვრე რამდენიმე შტატის ტერიტორიაზე გადაჭიმულია უდაბნო Mojave (ამის მთარმგმნელი მე არ ვარ). ამ უდაბნოს ტერიტოზეა ნაციონალური პარკი “სიკვდილის მდელო” (Death Valley National Park), რომელიც ბევრი რამით არის საინტერესო. ამ ველზეა ყველაზი დაბალი წერტილი ზღვის დონიდან მთელ ჩრდილოეთ ამერიკის კონტინენტზე, (-86 მეტრი) დედამიწის დასავლეთ ნახევარსფეროში ყველაზე მაღალი ტემპერატურა აქ არის დაფიქსირებული  (+56,7 °C) და რაც ყველაზე მთავარია (ყოველ შემთხვევაში ჩემთვის) სიკვდილის ველზეა ტბა Racetrack Playa.

ეს უბრალო ტბა არ გეგონოთ, იგი იდუმალებითაა მოცული. მის ფსკერზე, რომელზეც თითქმის მთელი წლის მანძილზე წყალი არ დგას და მშრალია, არაფერი არ ხარობ, სამაგიეროდ ბევრი ქვა ყრია. უჩვეულო არ იქნება თუ ვიტყვი, რომ ქვები სხვადასხვა ზომის და წონისაა, მაგრამ თუ ვიტყვი რომ ქვები მოძრაობენ? თან ისე, მათ ამაში არც ცხოველები და არც ადამიანები არ ეხმარებიან, ხოლო მათი გადაადგილება არცერთ სულიერს არ უნახავს თვალით – მაშინ ხომ უჩვეულო იქნება? ჩათვალეთ რომ უკვე ვთქვი.

ქვები მოძრაობენ ტბის ფსკერზე და თან როგორ. ზოგი მათ მოსრიალე, ზოგი კი მოცეკვავე ქვებს ეძახის. ისინი რამდენიმე ათეული მეტრი სიგრძის კვალს ტოვებენ გადაადგილების დროს. თავიდან ამ მოვლენას ყველა ზებუნებრივ ძალებს უკავშირებდა, მერე კი მისი მეცნიერული კვლევა დაიწყო და “მოცეკვავე ქვების” ფენომენის გამომწვევი მრავალი ჰიპოთეზა გაჩნდა. მეცნიერების ნაწილი მოვლენის ახსნას მაგნიტური ველების ზემოქმედებით ცდილობდა, ასევე განიხილებოდა ქარის ზეგავლენა, წყლის, (წელიწადის გარკვეულ პერიოდში წვიმების გამო ტბის ზედაპირი მცირე ხნით წყლით იფარება) ყინულის თხელი ფენის, რომელიც ზოგჯერ ღამით ყინვის დროს წარმოიქმნება. ბუნებრივი პირობებიდან გამომდინარე, ტბაში წყლის დაშრობის შემდეგ მისი ზედაპირი საკმაოდ სლიპინა ხდება, რაც აადვილებს ქვების გადაადგილებას. Paula Messina გასული საუკუნის 90–იან წლებში თანამედროვე ტექნიკური საშუალებებით იკვლევდა ასეულობით ქვის გადაადგილების ტრაექტორიას, ტერიტორიის სპეციფიკურ ატმოსფერულ–გეოლოგიურ ფაქტორებს და ამ თემაზე დისერტაცია დაიცვა. მან ასე თუ ისე ნათელი მოჰფინა ქვების მოძრაობის საიდუმლოებას, მაგრამ მიუხედავად ამისა მაინც რჩება პასუხგაუცემელი კითხვები. რატომ ხდება რომ ზოგიერთი ქვა მოძრაობს დანარჩენები კი არა? რატომ არიან ქვები გაფანტულები ტბის მთელ ზედაპირზე, მაშინ როცა ქარი თითქმის ყოველთვის ერთი მიმართულებით უბერავს და წესით ქვები ერთ ადგილას უნდა იყოს შექუჩებული.

სამაგიეროდ მე ვიცი თუ რატომ ხდება ასე. დროა საიდუმლოს ფარდა ავხადო. ინფორმაციული ქვები ის ქვებია, რომლებიც ტვინში მოხვედრილი უსარგებლო ინფორმაციის შედეგად წარმოიქმნება, როგორც კენჭები თირკმელებში – ორგანიზმის დარღვეული ფუნქციონირების გამო. ტვინში გაჩენილი ინფორმაციული ქვები გარკვეული ფსიქოლოგიური და ემოციური მდგომარეობიდან გამომდინარე იწყებენ მოძრაობას, სრიალს, ცეკვას და ტვინს კაწრიან. კალიფორნიაში, “სიკვდილის ველზე” მდებარე იდუმალი ტბის ფსკერზე ქვების გადაადგილება სხვა არაფერია თუ არა ჩემ ტვინში მიმდინარე პროცესების ანარეკლი.

პ.ს. სოფელში, წელიწადში ერთხელ, ფუტკრის სკებიდან თაფლით სავსე ფიჭებს ვიღებთ, რასაც სპეციალურ მოწყობილობაში (ციბრუტში) ვაწყობთ და სახელურით ვატრიალებ. ამ დროს დიდი სისწრაფით, წრიულად მბრუნავი ფიჭებიდან თაფლი გარეთ იტყორცნება და ციბრუტის ფსკერზე გროვდება. როცა ამ სახელურს ვატრიალებ სულ იმაზე ვფიქრობ, იქნებ ერთხელ ჩემი თავიც ციბრუტივით დატრიალდეს და ყურებიდან ყველანაირი უსარგებლო და უვარგისი ინფორმაცია, აზრები და ფიქრები გადმოიღვაროს–მეთქი. ჯერ–ჯერობით არაფერი არ გამოდის და ქვებიც ისევ აგრძელებენ ტვინის კაწვრას.